معرفی هنرمند
مریم عابدی متولد ۱۳۶۵ در تهران است. بین سال‌های ۱۳۸۳ – ۱۳۸۹ در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشته گرافیک تحصیل کرد. در سال‌های ۱۳۹۰ – ۱۳۹۲ در نیویورک اقامت کرد و در آکادمی هنر نیویورک در رشته نقاشی تحصیل کرد. او بین سال‌های ۱۳۹۵ – ۱۳۹۸ در دانشگاه هنر تهران در رشته مطالعات موزه نیز تحصیل کرد و در سال ۱۳۹۷ در رزیدنسی سه ماهه بین‌المللی لایپزیگ شرکت کرد.
اولین نمایشگاه انفرادی او با عنوان «پالت مرده» در خانه هنرمندان ایران (۱۳۹۵) برگزار شد. نمایشگاه‌های متأخر او «هم‌نشانی» (۱۳۹۶) و «رگ‌چین» (۱۳۹۷) در گالری ایرانشهر و «گر بر فلکم دست بُدی چون یزدان…» در گالری اثر (۱۴۰۱) را شامل می‌شود.
مریم عابدی هم‌زمان با کار هنری دانش آموخته کارشناسی ارشد مطالعات موزه است که در پایان‌نامه خود به دنبال تعامل هنر معاصر و موزه‌ها بوده است. تا بتوان ظرفیت‌های هنر معاصر را برای پویایی موزه‌ها به کار گرفت. وی بواسطه آثاری شناخته می‌شود که از طریق ساختارشکنی و بافت نوارهای بوم نقاشی به منظور رسیدن به ترکیبات هندسی و معماری خلق شده‌اند. آثار او نه معماری است و نه مجسمه، نه نقاشی است و نه فرش‌بافی و دست بافته‌های زنانه، بلکه جایی میان همه اینهاست. جایی که فرم طاق‌ها و آجرچینی‌های ایرانی با زیبایی شناسی سرزمین‌ها و سنن معماری ادیان غرب و شرق پیوند می‌خورد و آثاری بی‌زمان از منظر ساختار و فرم را شکل می‌دهند.
آثار مریم عابدی
آثار مریم عابدی حاصلِ تجربه‌ی کنارِ هم نشانی‌های متعدد است: هم‌نشینیِ تکه‌های بریده‌ی بوم؛ سنتِ نقاشی فیگوراتیو و انتزاعی؛ سنت‌های هنرآفرینی «مردانه» و «زنانه»؛ نقاشی و مجسمه و چیدمان؛ و کلاژ و اسامبلاژ. او در عین طرح افکنی ِ شیوه‌ی خاص ِ خود، دستاوردهای سنت ِ نقاشی را گرامی می‌دارد و با حساسیتی احترام آمیز اجرا می‌کند. ارجاع او به فعل نقاشی در شیوه‌ی رنگ گذاری‌اش نیز هویدا است. او در ساختار انتزاعی آثارش، بافت‌ها و قلم ضربه‌های سنت نقاشی فیگوراتیو رنگ روغنی را به کار می‌بندد و بدین سان رفتار نقاشانه و مینیمال را نیز کنار هم می‌نشاند.در آثار او تقسیم‌بندی سنت‌های هنرآفرینی کم‌رنگ و بی اعتبار می‌شود و رهیافتی نو رخ می‌نماید که هم‌زمان مدعی و فروتنانه است. هم‌نشانی‌ها، چهل‌تکه‌ها و بافندگی را از یک سو و رنگ‌سایه‌های باروک را از سوی دیگر به خاطر فرا می‌خوانند و دست دوخته‌های بی‌ادعا و هنر فخیم تاریخی را هم‌زمان احضار می‌کنند. آن‌ها را می‌توان کنار هم نشاند و به ترکیب‌ها و معانی تازه‌ای دست یافت. معانی تازه‌ای در دل روشی که در پی یافتن شرایط امکان امتداد سنت دیرینۀ نقاشی کردن از طریق بازپیوست آن با سنت دیرینه‌ای دیگرند: فرش- بافی، با همه نیروی درونی‌اش.
مریم عابدی: «نقاشی‌هایم تفسیری جدید از میراث بافندگان تاریخ‌اند. روند کاری‌ام با مطالعه و تمرکز بر ابزار و مصالح نقاشی، چالشی است که مرا به تفکری عمیق پیش از انجام هر اثر وامی‌دارد، و به روندی از کشف و شهود منتهی می‌شود. آثاری با ساختار مینیمال که از نوارهای عمودی یا افقیِ حاصل از برش پارچه‌های بوم‌خلق شده‌اند، ملهم از میراث فرش ایرانی و آثار هنریِ مبتنی بر دوخت‌اند و از دلتنگی‌های من برای سنن هنری سرزمینم حکایت می‌کنند. نقاشی می‌کنم تا خود را از میان لایه‌های رنگ و پارچه معنا کنم. گفته می‌شود نقاشی رنگ روغن لایه‌های مختلفی دارد؛ من نیز؛ پس لایه‌های وجودم را کنکاش می‌کنم، لایه‌هایی را حذف و لایه‌هایی را نو می‌کنم. بوم را بدنی انگاشتم که لباسی از رنگ و پارچه بر تنش می‌کنم. با نگاه نقاشانه بر آن می‌بافم. لایه‌های پارچه و رنگ را، معنایی جدید می‌دهم، سنت را، زندگی را، تکرار را و رنج را.»
جناس موزه‌ای
تالار هنر و زندگی موزه ملک براساس این خط سیر شکل گرفته که چگونه هنر در فرهنگ و زندگی ایرانی اشکال مختلفی به خود گرفته و همواره در حال گفتگوی بینافرهنگی بوده است، گفتگویی با گذشته و دنیای معاصر خود در هر زمان. از این رو می‌تواند منبع الهام و گفتگوی هنری معاصر نیز باشد. بر این اساس در تعامل با هنرمند معاصر مریم عابدی رویدادی با عنوان جناس موزه‌ای را در این تالار شکل داده است. این ویژگی که نقطه عطفی در ایده نمایشگاه هنر و زندگی در باز تعریف مفهوم خانه ایرانی به عنوان نمایشگاهی از تاریخ، جغرافیا، عقاید، طراحی‌ها و حتی ارتباطات با دیگر فرهنگ‌ها و قومیت‌ها و ادیان است، این‌بار روایتی جدید را از طریق نمایش آثار مریم عابدی میان اشیاء موزه فراهم کرده است. جایی که ما را به تأملی دوباره فرا می‌خواند تا رشته‌های مشترک زندگی مردم امروز و دیروز و آینده سرزمینمان را بهم ببافد.
«جناس موزه‌ای» پروژه‌ای است که در آن اثر هنری معاصر میان اشیاء موزه چیدمان شده است. در این فضا موزه به مثابه یک متن خوانده می‌شود که در آن هم‌آوایی اشیاء موزه در کنار آثار معاصر به شکل‌گیری معناهای گوناگون کمک می‌کند. به بیان دیگر نمایشگاه هنر و زندگی در این‌جا به عنوان واسطه‌ای عمل می‌کند که حس راز آلودگی را در هم‌نشینی مسجعی فرا می‌خواند که روی زیبایی چیزها در کنار واقعیت روزمره‌مان نشان داده شود.
_______________
پیج اینستاگرام فصلنامه آنلاین معماری، هنرطراحی AADmagazine و AADzign
کانال تلگرام فصلنامه آنلاین معماری، هنرطراحی AADmagazine
سایت هنرمند مریم عابدی: www.maryamabedi.com
_______________
